من که شاعــر نیستم

عاقبت با یک غــــــزل، او را هــــوایی میکنم

بعدِ عـــاشق کردنش، خود را فــــدایی میکنم

گفته اند او عاشقِ شعر است و شاعر پیشگی

با همـــــین ترفــــنــــد، از او دلربــــــایی میکنم

من که "شاعــــــر" نیستم، اما به عشقِ او چنین

در میــــــانِ دوستان، "شـــاعر نمـــایی" میکنم !!

قلب او سنگیـــست، من میکوبمش با شعــر ناب

کــــعبه ای می ســـــازم از آن و خــــدایی میکنم

او طــلســـمم کرده با آن چشــــم های آبی اش

شــــعـــر میخوانم، نگــــاهش را گــدایی میکنم

من به اعــجاز "غـــــزل" بر قـــــــلب ایمان دارم و

آخــــرش هم با "غــــــزل" او را هــــــوایی میکنم

 

آشنایی با لنگرود

آشنایی با لنگرود؛

لنگرود، شهری است که بین آبی خزر و استواری لیلا کوه، مجنون وار نشسته است و خونگرمی شالیزارهایش با خونسردی باغ‌های چایش به هم آمیخته... و دیدن چهره مهربان و همیشه بهاری مردمانش ـ با آن نگاه‎های روشنشان ـ آرزوی تمام کسانی است که یک بار نان و نمکی از سفره اخلاصشان خورده باشند. لنگرود، شهر شالیزارهای برنج، شمخال‌های آویخته، تورهای مندرس صمیمی، باغ‌های پرتقال، رنگارنگی لباس‌های روستایی، عطر بلال و پونه و ... مردمانِ شور و عشق و ایثار است. لنگرود شهر ابریشم و شعر و رنج است.

پروانه‌ها بر تبسم گل‌هایش پیله می‌کنند و شعور در مقابل شعرش، به زانو در می‌آید و «برنج» آینه رنج سالیان طولانی، لبخند پینه بر دستانشان است. شهرستان لنگرود یکی از شهرهای زیبای استان گیلان می‌باشد. این شهر دارای فرزانگان، دانشمندان، شعرا و آثار تاریخی فراوانی است که نشان از قدمت و اهمیت این شهر ساحلی دارد به همین دلیل از قدیم‌الایام مورد توجه گردشگران داخلی و خارجی بوده است.

شهرستان لنگرود، با وسعتی حدود ۹۰۰ کیلومترمربع در ناحیه شرق گیلان، واقع شده است و فاصله آن با مرکز استان ۶۰ کیلومتر می‌باشد. لنگرود از شمال به دریای خزر، از جنوب و غرب به لاهیجان و از شرق به رودسر، می‌رسد. بافت قومی مردم لنگرود، گیلک و به زبان گیلکی با لهجه بیه پیش صحبت می‌نمایند.

بقیه را در ادامه مطلب بخوانید